In het verleden woonde er in 's-Gravenwezel een man die de zorg had over een zwarte hond, die hem met grote trouw diende. Na het overlijden van de man ontsnapte de hond elke nacht en rende naar het kerkhof, waar hij tot de ochtend op het graf van zijn eigenaar jankte en huilde. Al snel was het hele dorp op de hoogte van de gebeurtenissen. Sommigen beweerden zelfs dat de overledene uit zijn graf was opgestaan om zijn trouwe viervoeter te kalmeren. Desondanks durfde niemand zich 's nachts op het kerkhof te begeven om met eigen ogen te aanschouwen wat er zich daar afspeelde. Daarom besloot men de hond met een stevige ijzeren ketting vast te zetten, zodat hij niet kon ontsnappen. Opmerkelijk genoeg, precies om middernacht, brak de hond met één krachtige ruk zijn ketting en rende als een pijl naar het kerkhof, waar dit keer een groep van drie boeren hem volgde. Nadat de hond gedurende een aanzienlijke tijd met een intensiteit die nooit eerder was gezien op het graf had gehuild, opende de aarde zich en verscheen de overleden boer in een zee van vuur en vlammen. De hond stopte met janken. Echter, de volgende dag werd het mysterieuze dier dood aangetroffen op het kerkhof.
