Volksverhalen zijn narratieven die van de ene generatie op de andere worden overgeleverd, doorgaans via mondelinge traditie. Dit heeft ertoe geleid dat veel volksverhalen honderden jaren oud zijn en vaak een onduidelijke oorsprong hebben. Aangezien ze meestal niet schriftelijk zijn vastgelegd, beschikken de meeste volksverhalen niet over een enkele auteur en ondergaan ze in de loop der tijd veranderingen in hun inhoud.
De besproken thema's omvatten geboorte, liefde, conflict, de strijd om het leven en wonderen, zoals naar voren gebracht in diverse volksverhalen wereldwijd [5]. Daarnaast bieden volksverhalen vaak inzichten vanuit filosofisch, sociologisch, cultureel en educatief perspectief, fungeren ze als reflecties van de samenleving en verschaffen ze morele lessen aan de lezers.
Deze werden frequent ingezet om een gedeelde geschiedenis te communiceren, culturele waarden te bevorderen of belangrijke tradities te accentueren. Wanneer individuen deel uitmaakten van een stam of in een klein dorp woonden, was het essentieel dat zij in staat waren om goed met elkaar om te gaan onder diverse omstandigheden en conflicten te reduceren.
Een kort verhaal is een fictieve narratie die meestal focust op een specifiek voorval of karakter en kan variëren van enkele honderden tot duizenden woorden. In tegenstelling tot dit, is een volksverhaal een traditioneel verhaal dat binnen een cultuur mondeling wordt overgeleverd, vaak met mythische of bovennatuurlijke aspecten.
Het is niet noodzakelijk dat verhalen altijd een moraal bevatten, hoewel sommige dat wel doen. Zo kan het verhaal van Robin Hood worden gezien als een kritiek op machtsmisbruik en de noodzaak voor de gewone burger om voor zijn eigen belangen op te komen. De onderliggende moraal in dit geval is zelfredzaamheid. Een ander illustratief voorbeeld is het verhaal van de rattenvanger van Hamelen.
