Een ouijabord is een spel dat werd geïntroduceerd door de Amerikaanse onderneming Parker Brothers. Het bestaat uit een bewegend plankje en een speeloppervlak met letters en gangbare woorden. Wanneer de spelers gezamenlijk het plankje over de letters schuiven, kunnen er antwoorden ontstaan op vragen die van tevoren zijn gesteld. Aangezien alle deelnemers gelijktijdig betrokken zijn bij het spel, is het onduidelijk wie precies de antwoorden geeft.
In 1886 werd in de New York Tribune een systeem beschreven dat gelijkenissen vertoonde met een ouijabord. Dit concept was een variant op de hulpmiddelen die al tientallen jaren door 'mediums' en andere waarzeggers werden toegepast. Voorstanders van paranormale theorieën stelden dat men via dergelijke instrumenten in contact kon treden met onzichtbare entiteiten, zoals geesten of demonen. In de tweede helft van de negentiende eeuw ontstond er in zowel Europa als de Verenigde Staten een ware hype rondom dit fenomeen. Elijah J. Bond anticipeerde op de opkomst van deze trend door in 1891 een patent aan te vragen voor een dergelijk 'sprekend bord'. Het speelgoedbedrijf van Charles Kennard introduceerde dit systeem vervolgens op de markt onder de naam ouija board. Kennard werd echter ontslagen wegens wanbeheer en zijn functie werd overgenomen door zijn medewerker William Fuld, die het bedrijf hernoemde tot The Ouija Novelty Company. Fuld maakte gebruik van de mystiek rondom het bord en de bijbehorende spiritistische verhalen om in te spelen op de naïviteit van de consumenten. Hij beweerde dat het bord had onthuld dat Ouija het Egyptische woord voor 'geluk' betekent. Mocht het bord dat daadwerkelijk hebben gezegd, dan is deze bewering in ieder geval onjuist. Algemeen wordt aangenomen dat Charles Kennard de term ouija heeft bedacht, als een samenvoeging van de Franse en Duitse woorden voor 'ja' – een van de antwoorden die op het bord zijn afgedrukt. Gedurende de jaren heeft Fuld miljoenen ouijaborden verkocht. Hij exploiteerde de merknaam ook voor de verkoop van anti-reuma-olie, geneeskrachtige stenen en andere vormen van kwakzalverij. Concurrenten werden door hem geconfronteerd met juridische acties. Onder deze concurrenten bevonden zich zijn voormalige werkgever Charles Kennard, die in de jaren 1890 een nieuw bedrijf voor ouijaborden wilde oprichten, en zijn broer Isaac Fuld, die enige tijd samenwerkte met William maar al snel zelfstandig verderging als producent van 'Oriole-borden'. Fuld stierf in 1927 na een val van het dak van zijn fabriek. Het ouijabordenbedrijf William Fuld Inc. bleef actief tot 1966, toen het werd overgenomen door Parker Brothers.
De opvatting dat communicatie met de geest van overledenen mogelijk is via een ouijabord, is voornamelijk een creatie van de marketingstrategieën van William Fuld. Onderzoekers wijzen erop dat de werking van het bord volledig te verklaren is door de acties van de deelnemers, die hun verwachtingen over de antwoorden op vragen omzetten in onbewuste spierbewegingen. Dit fenomeen, waarbij een gedachte over een bepaalde actie leidt tot onbewuste spieractiviteit, wordt aangeduid als het carpentereffect. Wanneer de gebruikers van een ouijabord niet in staat zijn om de gevormde woorden te volgen, bijvoorbeeld doordat zij geblinddoekt zijn, ontstaan er geen coherente boodschappen.
Hoewel de werking van een ouijabord vanuit een wetenschappelijk perspectief kan worden begrepen, bestaan er ook tradities die een bovennatuurlijke uitleg bieden. Spiritisten geloven dat bepaalde boodschappen afkomstig zijn van de wereld van de overledenen, terwijl animisten de oorsprong toeschrijven aan het collectieve onbewuste van de gebruikers. Parapsychologie sluit een combinatie van deze verklaringen niet uit. Volgens de opvattingen van spiritisten kan het gebruik van een ouijabord bovendien riskant zijn, omdat er een mogelijkheid bestaat van bezetenheid en manipulatie door kwaadaardige of 'aardsgebonden' zielen.
