Rahab (רהב) is een vrouwelijk, goddelijk wezen dat wordt afgebeeld als een slangachtig monster in het Oude Testament en de joodse folklore. Ze wordt vaak geassocieerd met chaos en de zee, en wordt soms beschreven als een draak of slang, die fungeert als een tegenstander van Jahweh in de oertijd. De tegenstelling tussen chaosmonsters in de zee en hemelgoden is een thema dat vaker voorkomt in de mythologie van het Midden-Oosten. Rahab vertoont gelijkenissen in zowel eigenschappen als rol met twee andere chaosmonsters uit het Oude Testament, namelijk Tannin en Leviathan. De naam Rahab wordt genoemd als een oerwezen in Jesaja 51:9, Psalmen 89:11, Job 9:13 en 26:12, evenals in Sirach 43:25. Daarnaast wordt Rahab ook gebruikt als aanduiding voor Egypte in Jesaja 30:7 en Psalmen 87:4. Het meervoud rêhâbîm komt één keer voor in Psalmen 40:5 en verwijst naar een groep demonen of monsters. In verschillende bijbelvertalingen wordt Rahab op verschillende manieren vertaald, zoals ‘walvis’, ‘bestormer’ of ‘zeemonster’. Hoewel het thema van chaosmonsters veel voorkomt, lijkt het Hebreeuwse woord rahab geen directe tegenhangers in andere talen te hebben. Een mogelijke uitzondering is het chaosmonster Labbu in een Babylonische tekst, waarvan de naam ook als Rebbu kan worden gelezen. Rahab is waarschijnlijk gerelateerd aan het Hebreeuwse rhb, wat ‘aanvallen/bestormen’ betekent, en het Akkadische ra’âbu(m), wat ‘schokken (van woede)’ betekent, evenals het afgeleide rûbu, wat ‘overspoelen’ betekent. De kracht en beweging van water zijn verbonden met woestheid, eigenschappen die aan Rahab worden toegeschreven. Hoewel Rahab in het Oude Testament een beperkte rol speelt, voerde ze samen met haar volgelingen strijd tegen Jahweh. Tijdens deze confrontatie wordt de hemel ontdaan van zijn inhoud (Job 26: 12-13). In Jesaja 51:9 wordt ze genoemd in samenhang met een andere waterdraak, Tannin. God overwon haar door haar te verpletteren en door te steken. Volgens latere tradities zou Rahab op de vijfde scheppingsdag zijn geschapen, de dag waarop volgens het Bijbelse scheppingsverhaal in Genesis 1 de zeedieren tot leven kwamen. De dualiteit en oerstrijd vertonen overeenkomsten met andere mythen uit het Midden-Oosten, waarin de schepping van de wereld wordt afgebeeld als een triomf van een (storm- of hemel)god over chaosmonsters en hun volgelingen die met de zee worden geassocieerd. Dergelijke verhalen zijn terug te vinden in de Hettitische, Ugaritische, Babylonische en Assyrische tradities. Een theorie stelt dat Rahab tijdens de joodse ballingschap in Babylon is geïnspireerd door de al bekende Leviathan in de joodse literatuur, beïnvloed door het Babylonische scheppingsverhaal Enoema Elisj, waarin de stormgod Marduk het opneemt tegen het vrouwelijke watermonster Tiamat en haar volgelingen. De vermelding van Rahab in Jesaja heeft als doel om te benadrukken dat Jahwehs overwinning in het verleden hoop biedt voor de toekomst. Wat Hij ooit heeft gedaan, kan Hij opnieuw verwezenlijken. De reden dat Egypte ook als Rahab wordt aangeduid, is om een vergelijking te maken met het chaosmonster.
