De ziel zou het lichaam kunnen verlaten en op een bewuste manier door verschillende aardse en astrale dimensies kunnen 'reizen'. Dit proces van uittreden gaat gepaard met verschillende fysieke en astrale sensaties, zoals het waarnemen van suizingen en knallen, een tinteling en een 'los' gevoel in het lichaam, of een erotische stimulatie van de chakra's.
Dit fenomeen, vaak aangeduid als een 'out of body experience', wordt gekarakteriseerd door de ervaring dat individuen hun fysieke lichaam verlaten. Degenen die deze ervaring ondergaan, beschrijven een gevoel van zweven boven hun eigen, nog in slaap verkerende lichaam, wat kan leiden tot een intense en soms beangstigende sensatie.
Dit verwijst naar een alternatieve term voor geesten of entiteiten. Na het doormaken van een traumatische ervaring of significante gebeurtenis, is het gebruikelijk om steun (zoals liefde, begrip en erkenning) te zoeken in de astrale dimensie, wat kan leiden tot de vorming van een 'contract' tussen jou en een onlichamelijk wezen.
De wereld van de planetaire sferen is een rijk dat de ziel doorkruist in haar astrale lichaam, zowel tijdens de geboorte als na de dood. Dit domein wordt doorgaans beschouwd als bewoond door engelen, geesten en andere immateriële entiteiten.
Het astrale lichaam verwijst naar de energie van de ziel, die in staat is om zich te scheiden van het fysieke lichaam, bijvoorbeeld tijdens de slaap of na een ernstig ongeval.
Ervaringen van derealisatie of depersonalisatie zijn veelvoorkomend en vormen doorgaans geen bedreiging: ongeveer vijftig procent van de bevolking heeft dergelijke ervaringen minstens één keer in hun leven ervaren. Dit kan zich uiten in het niet meer kunnen herinneren van de gereden route.
Diverse occulte tradities stellen dat het mogelijk is om het astrale vlak bewust te betreden via technieken zoals astrale projectie, meditatie en mantra's, bijna-doodervaringen, lucide dromen, hypnose en andere methoden.
In het astrale vlak verliep de tijd met een gelijke snelheid als op een primair materieel niveau, echter werden de gevolgen van de tijd bijna volledig gereduceerd tot stilstand. Duizend jaar in het astrale vlak leek voor de reiziger slechts één dag te duren. Om deze reden werd het soms als een staat van effectieve tijdloosheid beschouwd. Wezens ervoeren geen honger en ondergingen geen veroudering terwijl zij zich in het astrale vlak bevonden.
